Teatr Wielki w Poznaniu

Teatr Wielki w Poznaniu to ponad sto lat historii opery. Jego wspaniały gmach – zbudowany według projektu monachijskiego architekta Maxa Littmanna, z neoklasycystyczną fasadą i pozbawioną lóż, „demokratyczną” widownią, zwieńczony charakterystyczną figurą Pegaza – stanął w 1910 roku w centrum miasta cieszącego się bogatą tradycją życia muzycznego i będącego ważnym ośrodkiem kulturalnym na ziemiach polskich. Już kilka lat po inauguracji teatr zyskał opinię wiodącej sceny operowej w kraju i do dzisiaj należy do najlepszych zespołów w tej części Europy. Przejęcie Teatru Miejskiego przez władze polskie w 1919 roku otrzymało znakomitą oprawę – wieczorny spektakl Halki poprzedziła poranna akademia z udziałem prezydenta Poznania Jarogniewa Drwęskiego. Dzisiaj repertuar Teatru Wielkiego obejmuje dzieła od klasyki po kompozycje współczesne, operowe i baletowe, wystawiane na dużej scenie i w sali kameralnej, projekty dla dzieci (Jaś i Małgosia Eneglberta Humperdincka), koncerty familijne (Upiór w orkiestrze), galowe, symfoniczne i recitale, a od kilku sezonów teatr skupia międzynarodową widownię podczas Poznańskich Dni Verdiego i Poznańskiej Wiosny Baletowej. Wśród najcenniejszych realizacji ostatnich lat wymienić należy światowe prapremiery Elektry Mikisa Theodorakisa (prawykonanie w Luksemburgu) i Slow Mana Nicholasa Lensa z librettem noblisty J.M. Coetzeego, polskie prapremiery Graczy Szostakowicza/Meyera, Lady Makbet mceńskiego powiatu Szostakowicza i Stiffelio Verdiego, a także Diabły z Loudun Krzysztofa Pendereckiego, Salome Richarda Straussa, Tannhäusera Richarda Wagnera i Andrea Chénier Umberto Giordano. Ze spektakli baletowych trzeba wyróżnić Jezioro łabędzie Piotra Czajkowskiego w choreografii Kennetha Greve’a, Stworzenie świata (Die Schöpfung) w choreografii Uwe Scholza, Niebezpieczne związki Krzysztofa Pastora i wieczór baletowy Black&White w choreografii Jacka Przybyłowicza, Itzika Galili i Ramiego Be’era.