W październiku 1939 roku Wielkopolska została wcielona do III Rzeszy jako centralna część Reichsgau Posen (Okręgu Poznań) przemianowanego w styczniu 1940 roku na Warthegau (Kraj Warty). Obszar ten i jego stolica Poznań miały zostać całkowicie zgermanizowane i stać się wzorcowym okręgiem Rzeszy. Zadbać miał o to, także w sferze kultury, gorliwy wykonawca założeń nazistowskiej polityki, namiestnik okręgu Arthur Greiser. 18 marca 1941 roku minister propagandy Rzeszy Joseph Goebbels połączył działające w Poznaniu teatry w jedną instytucję pod nazwą Reichsgautheater (Teatr Okręgu Rzeszy). W jej skład weszły Teatr Miejski pod nazwą Grosses Haus (dzisiaj Teatr Wielki) oraz Teatr Polski przemianowany na Kleine Haus. W Teatrze Miejskim zainstalowano nowego dyrektora artystycznego Karla Petera Heysera, któremu oddano do dyspozycji 60-osobową orkiestrę, 50-osobowy chór, 30-osobowy balet i kilkunastu solistów operowych i operetkowych. Wszyscy oni mieli występować wyłącznie dla niemieckiej publiczności w niemieckich sztukach w niemieckim wykonaniu. W czasie okupacji Grosses Haus przygotował kilkadziesiąt premier i wystawił kilkaset spektakli teatralnych, operowych i operetkowych, głównie Mozarta, Wagnera i Bacha. W ten sposób kultura i sztuka intensywnie włączyły się w dzieło nazistowskiej propagandy. Do czasu, kiedy w 2. połowie 1944 roku w gmachu teatru urządzono szpital dla coraz większej liczby niemieckich żołnierzy rannych na szybko zbliżającym się do Poznania froncie wschodnim, a już w styczniu 1945 roku w czasie bitwy o Poznań zainstalowało się w nim dowództwo Armii Czerwonej.
