Poznański Teatr Animacji działa od 1945 roku, choć już krótko przed wojną pojawiły się pierwsze pomysły na zorganizowanie w mieście sceny marionetek. Przez wiele lat teatr funkcjonował w nieistniejącej kamienicy przy ul. Święty Marcin i wielu starszym poznaniakom kojarzy się z ówczesną nazwą Marcinek. Okres świetności teatru zaczął się na początku lat 60. XX wieku, kiedy dyrekcję teatru i jego kierownictwo artystyczne objęła jedna z najważniejszych postaci polskiej sceny lalkowej w tamtych czasach Leokadia Serafinowicz. Prowadziła teatr do 1976 roku i to w sposób niekonwencjonalny. Od początku miała jasną i spójną wizję placówki, której podstawą był szacunek do dziecięcego widza. Za jej czasów poziom artystyczny przedstawień był rzeczywiście wysoki, a repertuar często nie mieścił się w ramach tradycyjnego zastawu spektakli dla dzieci. Serafinowicz postawiła na adaptację dla potrzeb teatru ambitnych dzieł literatury światowej, a do współpracy przy projektowaniu scenografii zaprosiła m.in. Jana Berdyszaka, wybitnego poznańskiego artystę, wiele lat później profesora i rektora Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu.
Katarzyna Grajewska
Danuta Bartkowiak
