Roland Szalony to rozprawa z mitem odważnego i bohaterskiego rycerza w formule dramatu misteryjnego. Twórcy spektaklu zastosowali obraz symultaniczny – na scenie znajduje się jednocześnie zamek Karola Wielkiego, w środku krąg symbolizujący Ziemię, a z drugiej strony zamek króla saraceńskiego Marcela. Kiedy goniec udaje się z jednego zamku do drugiego, porusza się po okręgu. Ta symboliczna perspektywa nosi w sobie coś z hieratyczności średniowiecznych pojęć o życiu i sztuce. Kiedy Roland ginie i spada, ręce walczące z sobą i symbolizujące wojnę chwytają go i wynoszą w górę (jak wcześniej wynosiły Boga i króla) już jako pomnik, jako mit. Teatr Marcinek zaprezentował sztukę na Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Lalek w Warszawie w 1962 roku.
A. Górny, Dwadzieścia pięć lat Teatru Lalki i Aktora w Poznaniu, [w:] Teatr Lalki i Aktora w Poznaniu 1945-1970, Poznań 1971
