Z najdawniejszego wyposażenia kościoła św. Wojciecha zachowało się kilka interesujących przedmiotów z bardzo długą historią i jeden tajemniczy artefakt. W arkadzie nawy północnej stoi szesnastowieczna, kamienna chrzcielnica z odkrytymi w czasie prac restauracyjnych prowadzonych w 2002 roku fragmentami pierwotnej polichromii. W prezbiterium ustawiono późnorenesansowe stalle z 1. połowy XVI wieku dekorowane wolutowymi i okuciowymi ornamentami. Wiekową proweniencję mają epitafia zasłużonych mieszkańców miasta pochowanych w krypcie pod kościołem dłuta wybitnych poznańskich rzeźbiarzy – Marcina Rożka, Władysława Marcinkowskiego i Edwarda Haupta. Marcin Rożek jest też twórcą ambony z 1925 roku z płaskorzeźbionymi popiersiami sławnych kaznodziejów. Najciekawszym jednak i bardzo intrygującym elementem wyposażenia świątyni jest znajdująca się pod amboną mocno już wytarta i zniekształcona przez czas płyta nagrobna z nieczytelnym już dzisiaj szlacheckim herbem Herburt i płaskorzeźbionym wizerunkiem rozkładających się zwłok. Nie wiadomo, kto i kiedy został pochowany pod posadzką kościoła, można się tylko domyślać, że był to jeden z członków mocno rozgałęzionego rodu Herburtów, jednak bardzo trudno odszukać śladów ich bytności w Poznaniu, a nawet Wielkopolsce, chociaż niedaleko Wielenia znajduje się wieś Herburtowo. Tajemnicza płyta i tych kilka zabytkowych przedmiotów niosą pamięć dawnych dziejów kościoła i w towarzystwie nowszych dzieł sztuki sakralnej piszą jego dalszą historię.
Danuta Książkiewicz-Bartkowiak
