W 1892 roku Jan Matejko wykonał nową polichromię we wnętrzach kościoła Mariackiego w Krakowie, w której tradycję połączył z modernistyczną formą. Dekoracja malarska Matejki tak bardzo spodobała się proboszczowi kościoła Najświętszego Serce Jezusa i św. Floriana Walentemu Kolasińskiemu, że zapragnął w budowanej na Jeżycach świątyni sprawić podobną, nawiązującą do dzieła mistrza. Swój zamysł zrealizował w 1911 roku, a wykonawcą dekoracji malarskiej jeżyckiego kościoła był uczeń Matejki Tadeusz Popiel. Ksiądz Kolasiński nie był jedynym poznańskim proboszczem, który zainspirował się krakowską dekoracją, w tym samym czasie podobny zamysł podjął proboszcz świętowojciechowy Bolesław Kościelski. Do współpracy zaprosił krakowskiego artystę Antoniego Stanisława Procajłowicza, wszechstronnego twórcę, który prócz malarstwa ściennego zajmował się grafiką książkową, malarstwem sztalugowym i witrażownictwem. Wcześniej Procajłowicz wykonał bardzo wysoko ocenioną monumentalną polichromię kościoła w Jutrosinie, nawiązując do istniejącego projektu Rogera Sławskiego, i dekorację malarską kilku innych kościołów w Wielkopolsce. Jego bogata, bardzo kolorowa i nowoczesna polichromia dla kościoła św. Wojciecha z lat 1911-1913 budziła u jemu współczesnych bardzo różne opinie. Jedni twierdzili, że zbyt mocno ingeruje w zabytkowe wnętrze świątyni i poza feerią barw nie prezentuje wysokiej klasy artystycznej, inni, że jest dziełem wybitnym. Kolejny proboszcz parafii św. Wojciecha Narcyz Putz bardzo chwalił dzieło zainicjowane przez swojego poprzednika, dodając, że znakomicie współgra z powstałymi w tym samym czasie witrażami będącymi repliką dzieł Józefa Mehoffera z katedry we Fryburgu i Stanisław Wyspiańskiego z kościoła Franciszkanów w Krakowie. Dzisiaj, po przeprowadzonej na początku XXI wieku konserwacji, sklepienia kościoła pokryte imitacją gwiaździstego nieba i geometryczna ornamentyka ścian nawiązująca do sztuki ludowej prezentuje się nadzwyczaj okazale.
Danuta Książkiewicz-Bartkowiak
