Ogród Zoologiczny w Poznaniu

Ogród Zoologiczny istnieje w Poznaniu od 150 lat. Wszystko zaczęło się od imprezy urodzinowej prezesa Towarzystwa Kręglarskiego i od dwunastu zwierząt, które zacny jubilat otrzymał w prezencie. Trzeba było znaleźć im jakieś miejsce pobytu. Na początku umieszczono je w ogrodzie przy restauracji dworca kolejowego w podmiejskiej wsi Jeżyce, ale zwierząt przybywało, rosły koszty ich wyżywienia i utrzymania, status tego nieformalnego zwierzyńca wymagał uregulowania.
W 1875 roku utworzono Stowarzyszenie Ogród Zoologiczny, w którego zarządzie zasiadali przedstawiciele trzech nacji: Niemców, Polaków i Żydów. W czasach zaboru pruskiego było to ewenementem.
Od lat 80. XIX wieku Ogrodem zarządzał Robert Jaeckel (pełne dyrektorskie kompetencje uzyskał w 1883 roku), a jego zastępcą był Polak Stanisław Zieliński związany z Zoo od 1873 roku aż do połowy lat 20. XX wieku. Ostatnie lata zaborów to czas znacznej poprawy warunków bytowych zwierząt mieszkających w rozrastającym się terytorialnie Ogrodzie, ale I wojna światowa dokonała w nim takich spustoszeń, że stan Zoo po przejęciu przez Polaków określono jako „opłakany”. Okres międzywojenny przyniósł dynamiczny rozwój Ogrodu tłumnie odwiedzanego przez poznaniaków. I znowu zawierucha kolejnej wojny zniweczyła efekty dwudziestoletnich starań, wiązała się też niestety ze śmiercią wielu zwierząt – ginęły w nalotach alianckich w 1944 roku lub były zabijane przez wojsko w czasie i po bitwie o Poznań rok później.
Po wojnie Ogród rozwijał się najpierw w starej lokalizacji przy ul. Zwierzynieckiej, a w 1974 roku otwarto Nowe ZOO w pobliżu Jeziora Maltańskiego. Pomysłodawcą zagospodarowania ogromnych obszarów leśnych na Malcie był wieloletni dyrektor poznańskiego zwierzyńca Adam Taborski. Od tego momentu Ogród Zoologiczny w Poznaniu rozwija się dwutorowo. Ponad 120-hektarowy teren Nowego Zoo w dolinie rzek Cybiny i Szklarki stał się miejscem budowy nowoczesnych pawilonów i przestronnych wybiegów dla wielu gatunków zwierząt (m.in. Słoniarni w 2009 roku i Domu dla Żyraf i Nosorożców w 2021 roku), terenem realizacji programów hodowlanych gatunków zagrożonych wyginięciem i działań dydaktycznych oraz azylem dla zwierząt skrzywdzonych przez człowieka. Stare Zoo prowadzi Pawilon Zwierząt Zmiennocieplnych oraz azyle dla małp i żółwi. Wkrótce przy ul. Zwierzynieckiej zostanie otwarte Muzeum Historii Zoo i Lwa z salami dydaktycznymi i biblioteką utworzone m.in. z funduszy Poznańskiego Budżetu Obywatelskiego. Dzięki głosom poznaniaków i pieniądzom z PBO w Starym Zoo powstają także Dom Żółwia i Małpi Gaj, a w Nowym Zoo – Przedszkole dla Zwierząt i Dom dla Mrówkojadów.
Od 2015 roku dyrektorką Ogrodu Zoologicznego w Poznaniu jest dr Ewa Zgrabczyńska.