Poznańskie sukiennice, czyli budynek, w którym swoje kramy mieli handlarze suknem, od początku były okazałą budowlą murowaną. Powstały w 1386 roku dzięki przywilejowi wydanemu przez Władysława Jagiełłę. W XVI wieku mocno zrujnowane sukiennice przed upadkiem uratował król Zygmunt Stary, który wydał kolejny przywilej, tym razem na ich odbudowę. Rozbudowę obiektu, a być może jedynie jego remont, prowadził w latach 60. XVI wieku Jan Baptysta Quadro, autor renesansowej przebudowy ratusza. Sukiennice były długą halą przykrytą dachem. Wzdłuż jej dłuższych boków znajdowały się podcienia wsparte na kolumnach. Wewnątrz umieszczono kramy z suknem. Budynek był podpiwniczony i piętrowy, na piętrze mieściły się mieszkania sukienników i magazyny z towarem. W czasie walk o Poznań w 1945 roku sukiennice zostały doszczętnie zniszczone. W 1957 roku Komisja Konserwatorska, tłumacząc się brakiem przekazów ikonograficznych, nie zdecydowała się na odbudowę sukiennic w dawnym kształcie, zaakceptowała natomiast projekt modernistycznego pawilonu, który stanął na ich miejscu. Pierwotnie miały w nim funkcjonować Cepelia i sklep z materiałami, jednak w 1962 roku, kiedy budynek już stał, umieszczono tu Wielkopolskie Muzeum Wojskowe.
Danuta Bartkowiak
