Fotografie Jerzego Miecznikowskiego to wyjątkowa kolekcja kilkuset zdjęć dokumentujących wygląd miasta i zmiany, jakie się w nim dokonały na przełomie XX i XXI wieku. Miecznikowski uwiecznił makiety i projekty, a potem kolejne etapy budowy pomnika Armii Poznań na Wzgórzu św. Wojciecha na początku lat. 80, legendarne kino Bałtyk od lat 90. aż do jego zamknięcia na początku XXI wieku, zlikwidowane już kultowe kino Malta i kino Gwiazda, o którym niewielu już pamięta. Szczególnie ważne są zdjęcia miejsc, które bezpowrotnie zginęły z przestrzeni miasta: Muzeum Motoryzacji pod Rondem Kaponiera, restauracji Adria przy ul. Głogowskiej czy baru Przysmak. Przez dziesięciolecia zakorzeniły się tak mocno w świadomości mieszkańców Poznania, że wielu szczególnie starszych poznaniaków, opisując dzisiaj jego topografię, posiłkuje się nimi jako punktami odniesienia. Być może dzięki fotografiom Miecznikowskiego młodsze pokolenia zrozumieją, o czym ich rodzice i dziadkowie w ogóle mówią. Kilkadziesiąt fotografii pokazuje obskurne, pachnące głębokim PRL-em wnętrza starego dworca PKS, które nawet po remoncie nie wyglądały na dworzec autobusowy półmilionowego miasta. Uwagę Miecznikowskiego przyciągały liczne remonty, wyburzania, przebudowy i nowe inwestycje: budowa Kupca Poznańskiego, dziwacznego domu na narożniku ul. Szkolnej i pl. Wiosny Ludów, Zamku Królewskiego na Wzgórzu Przemysła, budowa galerii handlowej i doklejonego do niej nowego dworca PKP, galerii MM i pierwszego prawdziwego poznańskiego parkingu podziemnego pod pl. Wolności. Fotografie Jerzego Miecznikowskiego stanowią bezcenną dokumentację niedalekiej przeszłości i uświadamiają, jak bardzo różni się Poznań w 2017 roku od miasta sprzed zaledwie 30 lat. O dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości i statusie poznaniaków świadczyć mogą nie tylko znikające i pojawiające się na zdjęciach budowle, ale też liczba i marki samochodów na ulicach miasta. Tylko swojskiego fiata jakby trochę żal.
Paweł Michalak
