Józef Matysiak urodził się w 1902 roku we wsi Przyborowo koło Szamotuł, Franciszka Stelmaszyk rok później w Mrowinie w powiecie poznańskim. Ślub wzięli w 1927 roku w kościele parafialnym panny młodej w Cerekwicy i w 1929 roku zamieszkali w Poznaniu w oficynie kamienicy przy ul. Poznańskiej 21. Byli z sobą zaledwie 10 lat. W tym czasie urodziło im się troje dzieci: Zdzisław, Zygmunt i Irena. We wrześniu 1939 roku Józef, ułan, poszedł na wojnę. Franciszka została sama, jak się wkrótce okazało – już na zawsze. Zatrudnił ją Niemiec, właściciel sklepu rzeźnickiego w kamienicy, w której mieszkała. Prowadziła mu dom, sprzątała i gotowała aż do końca wojny. Józef w listopadzie 1939 roku trafił do obozu jenieckiego w Radomiu, a stamtąd do Stalagu IID w Stargardzie. Uwolniono go w czerwcu 1940 roku prawdopodobnie za wstawiennictwem owego Niemca, u którego pracowała Franciszka. Wrócił ciężko chory, zmarł w szpitalu w Poznaniu 16 października 1940 roku. Po wojnie Franciszka do emerytury pracowała w Poznańskich Zakładach Graficznych przy ul. Wawrzyniaka na Jeżycach. Jej najstarszy syn Zdzisław służbę wojskową odbył w elitarnym 36. Pułku Lotniczym na Okęciu, młodszy Zygmunt był harcerzem Drużyny im. Stanisława Czarnieckiego na Jeżycach i bramkarzem Olimpii Poznań. Cała trójka młodych Matysiaków wzięła ślub w 1960 roku: Zdzisław ożenił się z Teresą Wesołek, Zygmunt z Teresą Kurek, wtedy zawodniczką sekcji pływackiej Stali Poznań, a Irena wyszła za mąż za Marian Książkiewicza, kontrolera jakości w Fabryce Silników Okrętowych W-2 Zakładów Metalowych H. Cegielski. Wszystkie śluby dzieci Franciszki odbyły się w kościele Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana przy ul. Kościelnej na Jeżycach, na Jeżycach urodziły się wszystkie wnuki Franciszki i w kościele, w którym ich rodzice brali śluby, zostały ochrzczone. Irena z Marianem zamieszkali z Franciszką, Zygmunt z Teresą – w przestronnym mieszkaniu z gigantycznym i dość bezużytecznym holem na parterze pięknej kamienicy przy ul. Sienkiewicza. Zygmunt i Zdzisław prawie całe zawodowe życie pracowali w jeżyckich zakładach pracy – Zdzisław w Powogazie i Wiepofamie, Zygmunt w Wiefamelu. Teresa, żona Zygmunta, jeżyczanka z ul. Dąbrowskiego, do emerytury pracowała w jeżyckiej Modenie. Wnuki Franciszki na spacery chodziły do parku Sołackiego i Ogrodu Botanicznego, bawiły się na pl. Asnyka i regularnie odwiedzały słonicę Kingę i hipopotama Jurka w zoo przy ul. Zwierzynieckiej. Wakacje spędzały u babci na Poznańskiej. Po śmierci Franciszki w 1987 roku do jej mieszkania wprowadziła się wnuczka Danuta, w kościele św. Floriana wzięła ślub, na Jeżycach pierwsze lata życia spędziły jej dzieci, a jej syn, prawnuk Franciszki mieszka na Jeżycach do dzisiaj. Łatwo znaleźć rodzinę od pokoleń związaną z Poznaniem, trudniej taką, której wielopokoleniowa historia wiąże się z jedną tego miasta dzielnicą – Jeżycami. Cyryl znalazł.
Danuta Bartkowiak
