Właścicielem domku budniczego nr 20 był Tadeusz Michniewicz. Przez kilka lat, wraz ze swoim bratem Kazimierzem, prowadził urzędową walkę z komunistycznym państwem o swoją własność. Otrzymywał nakazy rozbiórki zniszczonej kamieniczki, ale nie mógł jej przeprowadzić, ponieważ nieruchomością zarządzał Okręgowy Urząd Likwidacyjny, który również nie podjął się jej przeprowadzenia. W 1948 roku Sąd Grodzki, do którego odwołał się Michniewicz, przywrócił mu własność, ale w 1950 roku prawo do odbudowy kamieniczki zostało mu odebrane, a nieruchomość przekazano Towarzystwu Burs i Stypendiów.
Domek budniczy nr 21–22 również został przeznaczony na bursę dla uczniów szkół artystycznych, wcześniej jednak prowadzono poszukiwania jego właścicielki Joanny Weiss. Joanna Weiss była Żydówką, urzędnicy przypuszczali zatem, że zginęła w czasie wojny. W tej sytuacji zamieszczono w prasie obwieszczenie o odebraniu jej prawa do odbudowy w związku z brakiem możliwości ustalenia miejsca jej pobytu. Chęć odbudowy kamieniczki zgłosiła Helena Grobelna, która deklarowała, że próbowała odnaleźć dawną właścicielkę. Początkowo przyznano jej prawo do odbudowy, ale później nieruchomość przekazano Towarzystwu Burs i Stypendiów. Po rozwiązaniu Towarzystwa prawo do odbudowy domków budniczych nr 20–23 przejął Wydział Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej.
