Muzeum Archeologiczne w Poznaniu, partner Cyryla, jedna z najlepszych tego typu placówek muzealnych w Polsce, przekazało do digitalizacji pierwsze materiały ze swoich fenomenalnych, bogatych zbiorów archiwalnych. Dotyczą przede wszystkim wykopalisk prowadzonych pod koniec XIX i na początku XX wieku oraz w latach międzywojennych na terenie ówczesnego Poznania (na Ostrowie Tumskim, Komandorii, Śródce, Świętym Rochu, Szelągu, Starym Mieście, Świętym Wojciechu) i wsi otaczających miasto, a dzisiaj znajdujących się w jego granicach: Sołacza, Antoninka, Winiar, Chartowa, Głównej, Starołęki, Moraska, Naramowic, Dębca. W kolekcji znajdują się zdjęcia, rysunki, dokumenty, dzienniki i relacje z cennych odkryć archeologicznych: fragmentów osad, cmentarzysk, grobów szkieletowych i popielnicowych, naczyń, narzędzi, broni. Poza Cyrylem nie można ich w żadnym innym miejscu zobaczyć, a warto wiedzieć, co znajdowało się pod naszym domem tysiąc lat wcześniej.
Golęcin to wieś znana w źródłach od 1235 roku, włączona do Poznania w latach 1900 i 1940. Kiedyś leżała nad ważną drogą wodną – rzeką Flisą (Bogdanką), a obecnie nad sztucznym jeziorem Rusałka. Zinwentaryzowano tu 41 stanowisk archeologicznych o chronologii od mezolitu po nowożytność. Na Golęcinie znajduje się znaczne nagromadzenie stanowisk o dużym znaczeniu dla rekonstrukcji pradziejów Polski. Tu odkryto osadę z elementami pośrednimi między kulturą łużycką i pomorską (stan. 1), dwa cmentarzyska z czasów kultury łużyckiej i aż dziewięć cmentarzysk z czasów kultury pomorskiej, w tym jedno z największych w granicach Poznania (stan. 5) i jedno badane już w 1820 roku (stan. 11). Na terenie wsi odnaleziono też znaczące ślady osadnictwa mezolitycznego, neolitycznego i wczesnośredniowiecznego. Liczne odkrycia tu dokonane udało się przebadać i zinwentaryzować, ale później budowa fortyfikacji, jeziora, toru wyścigów konnych i różnego rodzaju budynków spowodowała zniszczenie wielu kolejnych, cennych stanowisk archeologicznych.
Danuta Bartkowiak
