„Odbudowa Starego Miasta będzie wielkim zespołowym egzaminem”, napisali w ogólnych założeniach projektowych dla odbudowy Starego Rynku inżynierowie architekci z Miastoprojektu pod wodzą Zbigniewa Zielińskiego. Ich koncepcja była propozycją jednego z pięciu zespołów zaproszonych do konkursu na odbudowę rynku ogłoszonego w 1954 roku i ostatecznie okazała się jedną z dwóch zwycięskich (drugą była koncepcja arch. Jana Cieślińskiego z zespołem). Projekt odbudowy i prace z nią związane przebiegały pod ścisłą kontrolą władz. Postanowiono zmienić dotychczasowe funkcje Starego Rynku i uporządkować jego przestrzeń. Odbudowany ratusz nie miał już pełnić siedziby władz miejskich (otwarto w nim funkcjonujące do dziś Muzeum Historii Miasta Poznania), pozostałości kamienic, Arsenału i Sukiennic w bloku śródrynkowym rozebrano, a na ich miejscy zbudowano dwa modernistyczne pawilony budzące do dziś liczne kontrowersje. Było wiele pomysłów na ich użytkowanie. Ostatecznie w jednym otwarto galerię miejską, w drugim muzeum. Zlikwidowano jatki rzeźnicze na płycie rynku, które od wieków aż do 1939 roku były miejscem handlu, a także domy towarowe w otaczających rynek kamienicach. Plac rynkowy nie miał być już miejscem władzy i handlu, ale reprezentacyjnym zabytkiem.
Stary Rynek. Założenia ogólne powojennej odbudowy | 1954–1966 | Dokumentacja WUiA UMP
zamknij wstępdo kolekcji
Powrót
Kolekcja nadrzędna: Stary Rynek. Powojenna odbudowa | Dokumentacja WUiA UMP
Wyświetlam 65 wyników
Powrót
Kolekcja nadrzędna: Stary Rynek. Powojenna odbudowa | Dokumentacja WUiA UMP