W 1962 roku dawny Zamek Cesarski, zbudowany w latach 1905-10 według projektu Franza Schwechtena dla cesarza Wilhelma II, opuściły władze miasta rezydujące to od 1947 roku. Do gmachu wprowadziła się wtedy nowa miejska instytucja – Pałac Kultury. W 1965 roku w miejscu Sali Tronowej powstała sala widowiskowo-kinowa na 600 osób. Na ścianach położono boazerię z wmontowanymi w nią głośnikami, balustradę balkonu wykonano ze szkła, a strop zmontowano z przenikających się kratek szachownicy, w których zainstalowano oświetlenie. Piękną, brązową i szarą kurtynę zaprojektował Jan Berdyszak. W tej sali prócz projekcji filmów odbyły się w latach 60., 70., i 80. XX wieku setki imprez, spotkań i widowisk dla dzieci i młodzieży. Imponujący hol poprzedzający salę kinową zamieniono na przestrzeń wystawienniczą. Pozostałe pomieszczenia Pałacu Kultury, prócz biur i lokali administracyjnych, przeznaczono na siedziby dziesiątek pracowni, w których tysiące dzieci bawiły się i uczyły fotografowania, malowania, rysowania, modelarstwa i tańca, miały zajęcia z teatru, rzeźby, baletu i muzyki. Przez wiele lat niebywałym powodzeniem cieszyły się noworoczne spotkania dla dzieci pracowników poznańskich zakładów przemysłowych, urzędów i firm. Przygotowywano wówczas dla nich specjalne widowisko, a potem dzieci uczestniczyły w różnych grach i zabawach, które przygotowywali dla nich pałacowi animatorzy. W niedziele odbywały się Spotkania z piosenką, regularnie na scenie prezentowano zwierzęta z poznańskiego ZOO, liczne grono małych entuzjastów gromadziły także spotkania ze znanymi aktorami, lekarzami czy autorami książek dla dzieci. Przez cały okres PRL Pałac Kultury tętnił dziecięcym życiem, będąc jedynym na taką skalę miejscem w Poznaniu, gdzie dzieci mogły rozwijać swoje pasje. Fotorelacja z niektórych pałacowych imprez znajduje się w tej kolekcji.
Danuta Bartkowiak
