Piotr Mikołajczak urodził sie 16 grudnia 1867 roku w Poznaniu. Jego rodzicami byli Jan i Albertyna z domu Kaźmierska. Po ukończeniu szkoły kształcił sie dalej chcąc zostać nauczycielem tańca. Początkowo w Warszawie u dyrektora baletu Opery Warszawskiej Meunièra, następnie w Berlinie u baletmistrza opery Schackwitza, a także u nauczyciela dworu cesarskiego Zorna. Po ukończeniu nauki otworzył prywatną szkołę tańca w Poznaniu przy ul. Jezuickiej, następnie przy ul. Pocztowej. W 1891 roku ożenił się z Rozalią Biskupską, z którą miał siedmioro dzieci. Piotr Mikołajczak był bardzo aktywny społecznie, udzielał się w wielu organizacjach. Był członkiem Bractwa Kurkowego, Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół", Towarzystwa "Stella" i klubu wioślarskiego. W jawny sposób wyrażał swój sprzeciw przeciw zaborcy za co niejednokrotnie bywał aresztowany, m.in. kiedy odmówił powitania cesarza Wilhelma II w czasie jego wizyty w Poznaniu w 1910 roku, innym razem za śpiewanie pieśni patriotycznych. Kiedy w Poznaniu wybuchło powstanie Piotr Mikołajczak stanął do walki i w 1919 roku został komendantem obwodu śremskiego. W czasie powstania Piotra dotknęła wielka tragedia, gdyż w walkach pod Nakłem 12 lutego 1919 roku zginął jego najmłodszy syn Edmund. Po zakończonym powstaniu Piotr Mikołajczak uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Po powrocie z wojny powrócił do prowadzenia szkoły tańca. W 1936 roku obchodził 50-lecie pracy zawodowej i z tej okazji odbyła sie duża uroczystość zorganizowana w hotelu "Bazar". Informacja o jubileuszu pojawiła się nawet w "Kurierze Poznańskim" i "Orędowniku". Po wkroczeniu Niemców do Polski w 1939 roku Piotr Mikołajczak w maju 1940 roku wraz z rodziną został wysiedlony do Generalnej Guberni na Lubelszczyznę. Na wygnaniu wkrótce zmarła jego żona, a on sam zamieszkał w Kocmyrzowie koła Krakowa u swojej córki również wysiedlonej. Tam po ciężkiej chorobie zmarł 31 marca 1942 roku.
(biogram na podstawie opracowania Michała Michałkiewicza)
Kolekcja otrzymała I nagrodę w konkursie akcja: powstanie
