Włodzimierz Miklaszewski urodził się 19 listopada 1897 roku jako syn Ludwika i Stefanii z domu Rutkowskiej. Ojciec Włodzimierza był mistrzem krawieckim, działaczem społecznym, pierwszym polskim burmistrzem Kostrzyna, przewodniczył poznańskiej Izbie Rzemieślniczej, a w latach 1928-30 był posłem na Sejm II RP. Włodzimierz Miklaszewski był aktywnym członkiem Towarzystwa Sportowego Unia w Poznaniu. Po wybuchu powstania służył w 5. kompanii 2. batalionu 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Brał udział w krwawych walkach pod Szubinem w styczniu 1919 roku. 12 lutego 1919 roku dowódca 5. kompanii poinformował rodziców, że ranny Włodzimierz dostał się do niemieckiej niewoli. Od tego momentu rodzice Włodzimierza rozpoczęli jego poszukiwania przez znajomych i za pośrednictwem Polskiego Czerwonego Krzyża. Został rozpoznany w Nakle w końcu lutego 1919 roku na podstawie nadesłanej przez rodziców fotografii wśród czterech poległych powstańców, przy których nie znaleziono żadnych dokumentów. Ciało Włodzimierza zostało sprowadzone do Kostrzyna i pochowane na miejscowym cmentarzu parafialnym. Pośmiertnie został odznaczony orderem Virtuti Militari V klasy. Jego młodszy brat Zygmunt również brał udział w powstaniu wielkopolskim.
