Michalak Władysław | 1898–1979 | ze zbiorów Jana Andrzeja Michalaka, Kościan

Władysław Michalak, syn Walentego i Wiktorii/Karoliny (?), urodził się 10 września 1898 roku w Poninie koło Kościana, zmarł w 1979 roku. Z zawodu był rolnikiem. Od 14.11.1916 r. do 18.12.1918 r. służył w armii niemieckiej. Do wojsk powstańczych wstąpił jako ochotnik 12 stycznia 1919 roku. Został wcielony prawdopodobnie do 2. Pułku Artylerii Ciężkiej w Poznaniu (według wpisu z książeczki wojskowej został wcielony do 1. Pułku Artylerii Ciężkiej, jednak według spisu jednostek wojskowych podanego przez Mikołaja Szczepkowskiego, taka jednostka nie istniała, patrz: M. Szczepkowski, Zjednoczenie Wojska Polskiego, [w:] Wojsko Polskie 1914 – 1922, red. B. Polak, Koszalin 1986, s. 104-105.), gdzie służył do 3 marca 1921 roku. 1 grudnia 1919 roku został awansowany do stopnia starszego szeregowego. Po zakończeniu powstania brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie służył w powstałym w wyniku włączenia wojsk wielkopolskich do Wojska Polskiego 15. Pułku Artylerii Ciężkiej. Na froncie walczył od 17 marca 1919 roku do 1 lipca 1920 roku (brał udział m.in. w walkach o Bobrujsk). 3 marca 1921 roku został przeniesiony do 26. Pułku Ułanów Wielkopolskich, który od lutego 1921 roku koszarował w Lesznie, gdzie służył aż do przeniesienia do rezerwy 6 marca 1923 roku.