Kasprzak Jan | 1875–1948 | ze zbiorów rodziny Kasprzaków, Poznań

Kolekcja nadrzędna: Powstanie wielkopolskie | 1918–19

Liczba obiektów:

Właściciel:

Jan Kasprzak urodził się 13 czerwca 1875 roku w Skoraszewicach w powiecie gostyńskim. Był jednym z ośmiorga dzieci Marcina i Michaliny z domu Wycisk. Z zawodu był kupcem zbożowym, ale prowadził restaurację w Jutrosinie. W 1899 roku ożenił się z Marianną Poprawą, z którą miał czworo dzieci. W czasie I wojny światowej został wcielony do armii niemieckiej, walczył na froncie wschodnim pod Rygą. Po powrocie do Jutrosina był jednym z pierwszych organizatorów oddziałów powstańczych na tym terenie. W jego restauracji odbywały się spotkania konspiracyjne, działał w szeregach Rady Robotniczo-Żołnierskiej oraz został dowódcą Straży Ludowej. Na polecenie Jana jego syn Marian, zwolniony z wojska niemieckiego, zewidencjonował w okolicznych wsiach mężczyzn, którzy służyli w wojsku niemieckim, powrócili z frontów I wojny światowej i byli zdolnych do noszenia broni. Jan Kasprzak stanął na czele tak utworzonej kompanii, którą podzielono na trzy plutony. Część uzbrojenia została zdeponowana w pomieszczeniach należących do Jana Kasprzaka, u niego też odbywały się spotkania dowództwa. Razem ze Stanisławem Kantorskim Kasprzak dowodził akcją rewidowania mieszkańców narodowości niemieckiej oraz odbierania im broni i amunicji. Brał udział w rozbrajaniu odwachu, zajęciu magistratu i był członkiem delegacji, która udała się do ratusza w celu przejęcia władzy z rąk niemieckiego burmistrza (przekazano ją Brunonowi Bobkiewiczowi). W końcu stycznia 1919 roku Jan Kasprzak został komendantem placu. Uczestniczył w walkach na odcinku Rawicz-Jutrosin. Służył jako adiutant w 3. Batalionie 11. Pułku Strzelców Wielkopolskich, później przemianowanym na 69. Pułk Piechoty, w którym zajmował się szkoleniem rekrutów. Był członkiem Bractwa Kurkowego i Koła Łowieckiego w Jutrosinie. Zmarł 29 sierpnia 1948 roku i został pochowany na cmentarzu przy ul. Raszkowskiej w Krotoszynie.