Przed drugą wojną światową przy ul. Gwarnej pod numerem 13 (w latach 30. XX wieku ul. Bronisława Pierackiego) stała trójkondygnacyjna kamienica z wysokim przyziemiem, w którym znajdowały się lokale handlowe. Elewacja kamienicy wyróżniała się bogatym detalem architektonicznym. Prostokątne okna pierwszego piętra, przedzielone ozdobnym boniowaniem, wychodziły na ciągnący się przez prawie całą elewację balkon z kutymi balustradami. Wysokie okna drugiego piętra zostały zamknięte półkolistymi łukami. W osi zewnętrznej na obu wyższych kondygnacjach zaplanowano wnęki balkonowe flankowane cienkimi, smukłymi kolumnami, górna wnęka było wyraźnie wyższa i zakończona półkolistym łukiem. Kamienicę wieńczył wydatny gzyms, ponad którym znajdował się przeszklony świetlik przykrywający wewnętrzne patio.
W czasie drugiej wojny światowej kamienica została zniszczona. Jeszcze w 1945 roku rozpoczęto częściową rozbiórkę budynku – usunięto dwie górne kondygnacje, ale pozostawiono handlowe przyziemie, nad którym dobudowano proste piętro z regularnym rzędem okien. W latach 50. w tych pomieszczeniach otwarto sklep z artykułami dziecięcymi – Dom Dziecka.
Niski, prosty budynek wciśnięty między dwie przedwojenne, wysokie kamienice nie pasował do architektonicznej wizji urbanistów, którzy w latach 60. XX wieku rozpoczęli odbudowę i modernizację centrum miasta z zamiarem uczynienia z niego reprezentacyjnej dzielnicy handlowo-usługowej. Część kamienic przy ul. Gwarnej (wtedy już Lampego) przebudowano, kamienice w zachodniej pierzei zyskały podcienia. W latach 70. rozebrano Dom Dziecka i w tym miejscu rozpoczęto budowę Domu Książki. Modernistyczny, siedmiokondygnacyjny budynek o konstrukcji żelbetowej zaprojektowali Bogdan Bednarek i Zygmunt Łomski. Dolna, przeszklona kondygnacja była węższa i posiadała w skrajnych osiach dwa przejazdy na wewnętrzny dziedziniec. Elewację obłożono płytkami ceramicznymi. Długie lata na trzech piętrach budynku funkcjonowała jedna z największych i najnowocześniejszych księgarń w Polsce. Po transformacji ustrojowej jak wiele podobnych przedsięwzięć księgarnia zaczęła podupadać, a wraz z nią cały budynek, który z upływem lat stawał się coraz większą ruiną. Brudna elewacja obwieszona licznymi banerami i reklamami była już tylko cieniem dawnej świetności tego obiektu i mieszczącej się w nim kultowej księgarni. W latach 20. XXI wieku Dom Książki przejął nowy właściciel i rozpoczął kompleksowy remont. Budynek oddano do użytku 23 maja 2025 roku. W jego zrewitalizowanym wnętrzu urządzono księgarnię z kawiarnią, restaurację, pomieszczenia dla wydarzeń organizowanych przez instytucje pozarządowe i kilkadziesiąt małych mieszkań na górnych kondygnacjach. Na elewację powróciły charakterystyczny neon i podświetlane kasetony z napisem książki w pięciu językach.
Danuta Książkiewicz-Bartkowiak
