Budynek, z elementów którego powstał cyrk Olimpia na Jeżycach, był jedną z wielu imponujących obiektów na terenie E (dzisiaj park Kasprowicza) Powszechnej Wystawy Krajowej, która odbyła się w Poznaniu w 1929 roku. Wchodził w skład wielkiego kompleksu rozrywkowego wystawy ze stadionem, areną i wesołym miasteczkiem. Drewniana, okrągła budowla z imponującą, wewnętrzną kopułą o rozpiętości 30 m, na której oparto walcowate, zmniejszające się ku górze pierścienie, mieściła restaurację i przestrzeń do organizacji zabaw tanecznych, stąd zapewne wzięła się jej nazwa – Dancing. Po zakończeniu Pewuki budynek kupił przemysłowiec Roman Andrzejewski z zamiarem otwarcia w nim pierwszej w Polsce stałej areny cyrkowej Olimpia. Prace nad złożeniem zdemontowanej na terenach powystawowych konstrukcji kopuły, osadzeniem jej na dużej działce przy ul. Poznańskiej (u wylotu ul. Mickiewicza) i pokryciem dachem z papy rozpoczęto w pierwszych miesiącach 1932 roku. Wkrótce na tym terenie otwarto nie tylko cyrk, ale także cały kompleks rozrywkowy z plenerowym teatrem letnim, lunaparkiem i restauracją. Widownia Olimpii mogła pomieścić aż 3 tys. Osób. Wnętrze z amarantowo-srebrną kopułą oraz nowoczesnymi rozwiązaniami technicznymi zastosowanymi w konstrukcji sceny zachwycały.
Oficjalne otwarcie cyrku odbyło się 18 września 1932 roku. Na uroczystości pojawiła się duża liczba oficjeli z naczelnikiem Wydziału Przemysłu i Handlu Urzędu Wojewódzkiego dr. Franciszkiem Hempowiczem oraz wieloma innymi znamienitymi gośćmi, m.in. dyrektorem browaru Hüggera Głowackim. Działalność obiektu zainaugurowały międzypaństwowy mecz pięściarski, w którym reprezentacja Polski zremisowała z Włochami, i turniej zapaśniczy o mistrzostwo Polski. W kolejnych latach na jeżyckiej arenie występowali najwybitniejsi przedstawiciele sztuki cyrkowej, którzy w towarzystwie grającej na żywo orkiestry przenosili widzów w zaczarowany świat iluzji i gimnastycznej maestrii. Wielkim zainteresowaniem mieszkańców miasta cieszyły się organizowane tu zawody zapaśnicze i bokserskie zawodników Warty Poznań, międzywojennej potęgi pięściarskiej w kraju. W budynku cyrku organizowali także swoje walne zebrania członkowie i sympatycy poznańskiego Stronnictwa Narodowego.
Z biegiem czasu Roman Andrzejewski zaczął mieć problemy z płynnością finansową i wypłatami dla artystów. W 1936 roku wystawił cyrk na sprzedaż, ale nie znalazł kupca chętnego do zainwestowania w obiekt. Po II wojnie światowej budynek nadal pozostawał w rękach prywatnych i nieremontowany popadał w ruinę. Dopiero w latach 80. XX wieku Olimpię kupiło miasto i przekazało Teatrowi Wielkiemu, który urządził w nim rekwizytornię. Na początku lat 90. XX wieku planowano przebudowę dawnego cyrku i przekształcenie go w Mały Teatr Muzyczny, ale koncepcja ostatecznie upadła. 31 grudnia 1994 roku budynek spłonął od zaprószenia ognia przez sylwestrową petardę. Olimpia zniknęła z jeżyckiego pejzażu w sposób spektakularny, jak na cyrk przystało.
Paweł Michalak
