W latach 20. XX wieku wzrosła liczba mieszkańców wyznania prawosławnego w Poznaniu. Byli to zarówno Polacy, Rosjanie, Ukraińcy, jak i migranci z Kresów Wschodnich oraz „biali” emigranci z Rosji Sowieckiej. W 1924 roku erygowano prawosławną parafię św. Mikołaja przy ul. Marcelińskiej. Cerkiew stała się kościołem garnizonowym dla poznańskiej społeczności prawosławnej i żołnierzy tego wyznania odbywających w Poznaniu służbę wojskową. Prawdopodobnie już w 1920 roku utworzono cmentarz prawosławny w górnej partii stoku Parku Cytadela przy zachodniej ścianie Małej Śluzy. Wcześniej ten teren był jedną z kwater starego, pruskiego cmentarza garnizonowego. Z kwaterą prawosławną sąsiadowała kwatera katolicka. Układ dzielących je alejek uległ z czasem zatarciu i dzisiaj obie kwatery stanowią jedną całość. Pochówków na cmentarzu prawosławnym zaprzestano w czasie drugiej wojny światowej. Fotografie kwatery prawosławnej z 1943 roku ukazują, że znajdowało się w niej wiele okazałych nagrobków w formie kamiennych krzyży. Większość nagrobków uległa zniszczeniu podczas walk o Fort Winiary w 1945 roku, przetrwało tylko kilka zniszczonych mogił, często pozbawionych inskrypcji. W części katolickiej zachowały się nagrobki polskich rodzin wojskowych przeniesione z likwidowanej części cmentarza starogarnizonowego.
Natalia Woźna-Maćkowiak
