Główny bohater, chciwy król, nieustannie przegląda i liczy swoje monety. Świata poza nimi nie widzi i wciąż pragnie więcej. Nie zważa na poddanych, których bieda zmusza do opuszczenia królestwa. Pewnego dnia skrzat Złotaszek spełnia marzenie Megamona, dając mu czarodziejską moc przemiany wszystkiego czego dotknie w złoto. Król bez opamiętania korzysta w władzy, jaka została mu darowana. Swój błąd dostrzega wtedy, gdy zostaje całkiem sam, zmęczony i głodny. Próba odwrócenia czaru nie kończy się szczęśliwie – Megamon zmienia się w kamienny posąg, a jego zamek popada w ruinę.
Złoto króla Megamona wystawiono premierowo na deskach Teatru Młodego Widza w kwietniu 1954 roku. W tym czasie pracę na stanowisku dyrektora artystycznego zakończył Tadeusz Karwat. Prawdopodobnie był to ostatni spektakl, który wyreżyserował w poznańskim teatrze.
Natalia Woźna-Maćkowiak
