Do Cyryla trafiły zaproszenia. Zwykłe, papierowe, bardziej lub mniej ozdobne druki. Skrzętnie gromadzone przez adresatów niespodziewanie ułożyły się w historię ważnych uroczystości odbywających się w Poznaniu w ciągu dwóch dekad pełni rozkwitu PRL. Istotne z tamtej perspektywy wydarzenia społeczne, polityczne i kulturalne obchodzono na uroczystych akademiach, koncertach i sesjach. Oficjalny Poznań żył w tym czasie rozpięty między kilkoma rocznicami, które kształtowały ceremonialny kalendarz mieszkańców miasta, a już na pewno towarzyszy, członków Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, która w tych latach odnotowała największą liczbę członków w swych dziejach. Rok rozpoczynały styczniowe uroczystości związane z upamiętnieniem rocznicy powstania Polskiej Partii Robotniczej (PPR), partii matki rządzącej wówczas Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Drugie pospolite ruszenie miało miejsce w okolicach 22 lutego, organizowano wówczas liczne wydarzenia związane z rocznicami wyzwolenia Poznania i powstania Armii Czerwonej. Kwiecień upływał pod znakiem urodzin Włodzimierza Lenina fetowanych na uroczystych akademiach organizowanych przez Komitet Wojewódzki PZPR. W maju zapraszano na koncerty związane ze Świętem Pracy, a Wojewódzki Komitet Frontu Jedności Narodu (organizacji politycznej realizującej cele PZPR) inicjował uroczystości upamiętniające rocznice zwycięstwa nad faszyzmem. Szczególnie ważnym miesiącem w oficjalnym kalendarzu ówczesnych władz był lipiec – z wielką pompą obchodzono wtedy kolejne rocznice powstania Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej (PRL). We wrześniu goście zasiadali na honorowej trybunie Stadionu im. 22 Lipca, aby wziąć udział w tradycyjnych dożynkach. W październiku uroczyście fetowano zwycięską Wielką Socjalistyczną Rewolucję Październikową. Koncerty i akademie nie kończyły uroczystych obchodów rewolucji – w 1967 roku w kinie Bałtyk zainaugurowano pokaz filmów z okazji 50-lecia kinematografii radzieckiej (przegląd rozpoczynał film Sergiusza Bondarczuka Wojna i pokój), a w 1969 roku – Festiwal Filmów Rosyjskiej Federacji Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (w czasie otwarcia pokazano Braci Karamazow Iwana Pyrjewa). W ten sposób Poznań razem z całym ludowym państwem oddzielonym żelazną kurtyną od reszty świata długie lata w cyklu rocznym lewitował na wąskiej orbicie realnego socjalizmu i jego świąt. A potem przychodził grudzień, Święta Bożego Narodzenia i trzeba było poczekać do stycznia…
Danuta Bartkowiak
