Witkowski Józef | 1900–1989 | ze zbiorów Marcina Ciupy, Poznań

Powstaniec Józef Witkowski, ur. 5 marca 1900 roku w Sucharach k. Nakła nad Notecią, zm. 14 października 1989 roku w Pile. Po ukończeniu szkoły powszechnej i uzyskaniu pełnoletności został w 1918 roku zmobilizowany do wojska pruskiego. Tam też został przeszkolony w oddziale karabinów maszynowych i skierowany na front zachodni do Francji. W grudniu 1918 roku wstąpił do oddziałów powstańczych w okolicach Nakła nad Notecią, gdzie uczył obsługi karabinów maszynowych. Wiosną 1919 roku w szeregach armii gen. Hallera walczył na Wołyniu i w Galicji Wschodniej. W wojsku polskim służył do 1925 roku, po czym zamieszkał w Sadkach (dzisiaj powiat nakielski w województwie kujawsko-pomorskim), gdzie pracował na kolei wąskotorowej. Razem z bratem założył jednostkę Ochotniczej Straży Pożarnej w Sadkach, której był wieloletnim działaczem. W 1925 roku zawarł związek małżeński z Franciszką Kruger (ur. 5 marca 1905 roku, zm. 4 sierpnia 1962 roku). Był ojcem synów: Mieczysława (ur. 26 grudnia 1927 roku, zm. 5 lutego 2009 roku), Tadeusza (ur. 22 marca 1931 roku, zm. 12 listopada 2006 roku) i Czesława (ur. 27 czerwca 1934 roku, zm. 11 lutego 2012 roku), posła na Sejm PRL IX kadencji (1985) oraz córki Stefanii Ciupa (ur. 08 sierpnia 1937 roku, zm. 18 grudnia 2001 roku). W okresie okupacji pracował przymusowo w Niemczech oraz działał w konspiracji. Po II wojnie światowej zamieszkał w Pile, gdzie brał udział w pracach nad odgruzowywaniem miasta. Krótko służył w Milicji Obywatelskiej, a następnie, aż do przejścia na emeryturę w 1960 roku, pracował do w odlewni ZNTK. Po śmierci został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Pile, kwat. 7/B-5-6.