Wilandt Jan |1887-1959| ze zb. Piotra Wilandta, Poznań

Jan Wilandt urodził się 14 czerwca 1887 roku w Poznaniu, był synem Michała i Magdaleny. Walczył na froncie francuskim I wojny światowej, 26 grudnia 1918 roku wrócił do Poznania i zgłosił się do Straży Ludowej Poznań-Jeżyce. Początkowo pełnił służbę patrolową na szosie obornickiej, a następnie został wyznaczony do zdobywania śródmieścia z bazą w hotelu Bazar. Brał udział w zdobywaniu Poczty Głównej na narożniku ul. Pocztowej (obecnie 23 Lutego) i Al. Marcinkowskiego, Urzędu Umundurowania, fortów V i VI oraz hali sterowców na Winogradach. Był sekcyjnym służby odwachowej w forcie VI. Po zakończeniu powstania do 9 czerwca 1919 roku służył w policji, pod koniec lipca tego roku rozpoczął pracę w PKP w Poznaniu jako pomocnik drukarski, a następnie jako murarz. W 1953 roku przeszedł na emeryturę. Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną Ludwiką z domu Lechna miał pięcioro dzieci (dwoje zmarło w dzieciństwie). Po śmierci żony ożenił się z ponownie z Joanną z domu Wieloch, z którą miał czworo dzieci (troje zmarło w dzieciństwie). Jan Wilandt zmarł 19 stycznia 1959 roku i został pochowany na cmentarzu św. Stanisława Kostki na Piątkowie.

[opr. na podstawie biogramu opublikowanego na portalu powstancy-wielkopolscy.pl]