Widoki aksonometryczne to obrazy miasta zbudowane za pomocą aksonometrii, czyli geometrycznej metoda zapisywania brył, trójwymiarowych kształtów przedmiotów, miejsc czy miast za pomocą linii i płaszczyzn w postaci dwuwymiarowego obrazu. Widoki mają charakter obrazu kartograficznego i są w znacznym stopniu skodyfikowane. Ludzie oglądają miasta w sposób najbliższy koncepcji klasycznej perspektywy, klasyczna aksonometria natomiast, w przeciwieństwie do perspektywy, nie naśladuje sposobu widzenia miasta z lotu ptaka. Aksonometria jest widokiem teoretycznym, nie zawiera horyzontu ani punktów zbiegu, przedmioty nie są ani mniejsze, ani większe, wszystkie zostały wpisane w jeden plan miasta w jednej, takiej samej skali. Tak jak wynalezienie fotografii uwolniło malarstwo od funkcji dokumentacyjnej, tak wizualizacje i widoki generowane cyfrowo w programach, takich jak Google Earth, Google Map i wielu innych, uwalniają klasyczną aksonometrię od funkcji realistycznego dokumentu na rzecz jej autonomii w projektowaniu. Widoki aksonometryczne i ich interpretacje mogą być taktowane jako forma narracji o charakterze poetyckim, przybliżając ją w ten sposób do sensu architektury.
Interpretacje widoków aksonometrycznych Poznania są metaforą graficzną (projektową) realizowaną w podstawowych kategoriach formalnych obrazu zawartych w spectrum między bielą i czernią. Interpretacje mają charakter eksperymentu projektowego i nie są ani ilustracją, ani projektem architektonicznym w sensie dosłownym.
Podstawą głównego widoku aksonometrycznego centrum Poznania jest plan (rzut) centrum miasta w skali 1:1000, na którym zostały zbudowane obiekty w tej samej skali. Widok został wykonany na zlecenie Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego GEOPOZ w Poznaniu w 1994 roku.
Andrzej Wielgosz
Prof. dr hab. Andrzej Wielgosz do 2021 roku był kierownikiem Pracowni Interpretacji Przestrzeni w Katedrze Bioniki Wydziału Architektury i Wzornictwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Zafascynowany rysunkiem i utopią. Bardzo bliskie jest mu twierdzenie Daniela Libeskinda, że siła rysunku nie polega jedynie na wykorzystaniu jego użyteczności jako praktycznego narzędzia, ale siła rysunku leży w wyobraźni widza. Autor widoków aksonometrycznych: Poznania, Warszawy, Krakowa, Berlina, Kalisza, Gniezna i ich interpretacji.
Danuta Bartkowiak
