W sezonie 1972/73 Teatr Nowy, od wielu lat działający pod wspólnym kierownictwem z Teatrem Polskim, uzyskał autonomię. W wyremontowanych wnętrzach kamienicy przy ul. Dabrowskiego 5 reaktywowała go Izabella Cywińska. Przyjechała z Kalisza, gdzie od 1970 roku dyrektorowała Teatrowi im. Wojciecha Bogusławskiego, i dokonała rewolucji. Uczyniła swój teatr żywym ośrodkiem kultury.
Zjednała sobie publiczność, konsekwentnie realizując strategię teatru zaangażowanego w swoje miejsce i czas. Odważnie podejmowała rozmaite wyzwania artystyczne. Zgromadziła spójny i stabilny zespół współpracowników, wśród których byli młodzi reżyserzy (Nyczak, Wiśniewski), scenografowie (Dębosz, Juka-Kowarski, Kula) i kompozytorzy (Satanowski) oraz dojrzali, ale i młodzi aktorzy (część z nich przyjechała tu za nią z teatru w Kaliszu, który prowadziła od 1970 roku). Poza spektaklami Teatr Nowy Cywińskiej proponował widzom spotkania, dyskusje z twórcami i program edukacji teatralnej dla młodzieży. Bywanie w Nowym stało się modne, teatr stał się towarzyskim i kulturalnym salonem Poznania, zaangażowanym politycznie i korespondującym z bieżącymi wydarzeniami.
Prezentowane materiały Samodzielnego Archiwum Artystycznego Teatru Nowego w Poznaniu z lat 1973-89, z okresu dyrekcji Izabelli Cywińskiej, tworzą wyodrębniony zespół w zbiorach specjalnych Biblioteki Raczyńskich. Dokumentują kolejne spektakle wystawiane na scenie w tym czasie. Są to zarówno dokumenty pracy – powstałe przed premierą, jak i dokumenty dzieła – powstałe po premierze: egzemplarze tekstu (reżysera, suflera, inspicjenta, aktorów, akustyka, oświetleniowca), partytury, kosztorysy przedstawień, kalendaria prób, korespondencja, projekty kostiumów, projekty i spisy rekwizytów, programy, afisze, plakaty, druki reklamowe, zdjęcia, recenzje. Zbiory Biblioteki Raczyńskich znakomicie uzupełniają świetne zdjęcia Jacka Kulma.
Danuta Balcerek, Danuta Bartkowiak
