Szybowicz Jan | 1899–1947 | ze zbiorów Małgorzaty Andrzejewskiej, Poznań

Jan Szybowicz urodził się 26 sierpnia 1899 roku w Margoninie koło Chodzieży. Był synem Konstantego i Marty z Sobkowskich. Brał czynny udział w powstaniu wielkopolskim oraz w III powstaniu śląskim za co został odznaczony Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi. Nie zachowały się dokumenty potwierdzające ten etap życia Jana Szybowicza z wyjątkiem dyplomu nadania odznaczenia za udział w powstaniu śląskim. W 1930 roku ożenił się z Honoratą z domu Ryba, z którą wspólnie prowadził hotel i restaurację "Concordia" w Szamocinie. "Concordia" posiadała profesjonalną scenę, na której występowały teatry objazdowe i amatorskie, odbywały się projekcje filmów oraz liczne imprezy kulturalne, tym samy pełniła funkcję miejscowego ośrodka kulturalno-rozrywkowego. Z "Concordii" wyruszały pochody mieszkańców z towarzyszeniem orkiestry do miejscowego parku z okazji obchodów uroczystości lokalnych, państwowych i kościelnych. Jan i Honorata mieli czwórkę dzieci. Po wybuchu II wojny światowej Jan brał prawdopodobnie udział w kompanii wrześniowej. Będąc poszukiwanym przez Niemców początkowo zamieszkał w Krakowie, a następnie na plebanii w Białce Tatrzańskiej. Po zakończeniu wojny rodzina Szybowiczów powróciła do Szamocina. Jan zmarł wskutek niegojącej sie rany 14 lutego 1947 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Na stronie Szamocińskiego Ośrodka Kultury znajduje się informacja, iż na podstawie danych Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Szamocinie z 1938 roku, uzupełnionych o współczesne relacje rodziny, Jan Szybowicz znajduje się wśród 82 nazwisk odczytanych w apelu na miejscowym cmentarzu w czasie uroczystości oznaczenia medalionami pamięci grobów powstańców związanych z ziemią szamocińską https://szok-info.pl/index.php/282-szamocinskie-upamietninie.