Dawniej, kiedy samolotów było mniej (ale ptaków chyba więcej), na poznańskim niebie królowały latawce. Nie było dziecka, które nigdy nie miało latawca. Robiło się je samemu. Wystarczyło połączyć nitką kilka długich, cienkich patyczków, okleić taką konstrukcję kolorowymi bibułkami i doczepić doń kolejną długą nitkę. A potem trzeba było już tylko szybko biegać, żeby latawiec się uniósł, i doskonała zabawa gotowa.
Skojarzenie latawca ze sklepem spożywczym jest trudne, ale nie niemożliwe. W latach 70. XX wieku działalność Poznańskiej Spółdzielni Spożywców Społem nie ograniczała się wyłącznie do prowadzenia setek sklepów spożywczych i przemysłowych oraz punktów usługowych najróżniejszych branż na terenie miasta. Spółdzielnia była także prężną instytucją kulturalno-oświatową z bogatą ofertą skierowaną przede wszystkim dla dzieci i młodzieży. Na lodowisku Bogdanka przez wiele lat organizowała Karnawał na lodzie, świetną imprezę sportowo-rekreacyjną dla setek fantazyjnych dziecięcych przebierańców, na poznańskich osiedlach pod auspicjami spółdzielni każdego roku wybierano Najmilszego psa osiedla, a zimą Społem przygotowywało zimowiska dla dzieci pozostających w czasie ferii w domach. Organizowało także Święto Latawca, plenerową imprezę, w czasie której setki poznańskich dzieci mogły rywalizować w konkursie na najpiękniejszy i najwyżej szybujący latawiec. Dzieła rąk młodych konstruktorów oceniały specjalne komisje, były pokazy, nagrody i gratulacje. Zawody odbywały się na lotniskach Ławica i w Kobylnicy lub na boiskach i terenach zielonych poznańskich osiedli mieszkaniowych. Czasy późnego PRL wymagały pewnego anturażu, bez którego nie mogły się odbyć żadne zawody, nawet tak ulotne jak latawcowe. Dlatego na kolorowych konstrukcjach umieszczano propagandowe hasła związane np. z 30-leciem PZPR czy kolejnymi zjazdami partii albo slogany reklamujące Społem. Latawiec z ręcznie wymalowanym hasłem: Najkorzystniej jak wieść niesie kupisz tylko w PSS-ie, do tego stopnia zachwycił organizatorów, że przyznali jego autorowi pierwszą nagrodę. Dzisiaj CYRYL to prawdopodobnie jedyne miejsce, w którym można odnaleźć swojego latawca sprzed 50 lat, bo oryginał nie miał prawa przetrwać.
Danuta Bartkowiak
