Alojzy Stepka ze wsi Zawady koło Obornik całe swoje życie opisał w kratkowanym zeszycie, zachowały się także jego wspomnienia na szpulowej taśmie magnetofonowej nagranej przez jego syna (taśmę zdigitalizowała Biblioteka Publiczna w Obornikach). Pierwszy dokument pochodzi z lat 70. XX wieku, nagrania dokonano w 1988 roku. Oba zawierają szczegółowy opis wojennej i powstańczej drogi Alojzego. Pojawia się w nich sporo pełnych uniesień nawiązań do bohaterskich polskich powstańców, martyrologii narodu polskiego pod zaborami i dumy z odzyskanej niepodległości. Pamiętnik pisany w czasach głębokiej komuny nie jest też wolny od PRL-owskiej, patriotycznej nowomowy, ale oddaje zarazem wszystko to, w co Stepka głęboko wierzył. Ze wspomnień Alojzego wynika, że miał 18 lat, kiedy wcielono go w szeregi wojska pruskiego. W czasie I wojny światowej walczył na frontach zachodnim i wschodnim pod Tarnopolem, w 1918 roku zdezerterował, wrócił do domu i ruszył do powstania. Od 1 stycznia do 20 lutego 1919 roku walczył w kompanii obornickiej, która potem weszła w skład 63. Pułku Piechoty Toruńskiej 16. Dywizji Pomorskiej i wraz z pułkiem wzięła udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Alojzy został przedzielony do oddziału łączności. W 1921 roku został żołnierzem zawodowym. Zmarł 17 sierpnia 1989 roku, miał 91 lat. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Kolekcja została wyróżniona w konkursie akcja: powstanie
