Sobkowiak Stanisław | 1897–1963 | ze zbiorów Małgorzaty Rybskiej, Poznań

Stanisław Sobkowiak urodził się 16 października 1897 roku w podpoznańskich Jeżycach (dzisiaj ul. Dąbrowskiego 42). W latach 1904-11 był uczniem szkoły powszechnej (prawdopodobnie obecnej Szkoły Podstawowej nr 36 przy ul. Słowackiego). W czasie I wojny światowej 1 grudnia 1916 roku został wcielony do Landsturmu do 3. kompanii Batalionu Zapasowego 6. Pułku Grenadierów w Rawiczu. Po zaprzysiężeniu 21 grudnia 1916 roku trafił do Strzałkowa, zaś 12 sierpnia 1917 roku został przeniesiony do twierdzy na wschodniofryzyjskiej wyspie Borkum, skąd został zwolniony dopiero 22 stycznia 1919 roku. Po powrocie do Poznania zgłosił się do wojsk powstańczych, walczył m.in. w okolicach Szubina i Rynarzewa. Po zakończeniu powstania został wcielony do 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszy 68. Pułk Piechoty), z którym brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej (m.in. w walkach o Lwów). 25 kwietnia 1921 roku przeniesiono go do rezerwy. W 1923 roku wraz z poślubioną 8 września 1923 roku Marianną Wolską osiadł w Poznaniu przy ul. Pamiątkowej 6 (wg ówczesnej numeracji), gdzie 28 stycznia 1928 roku na świat przyszło ich jedyne dziecko Henryk Sobkowiak. W okresie międzywojennym pracował w prywatnej firmie elektrotechnicznej, potem w Izbie Skarbowej w Poznaniu (od listopada 1926 do 31 grudnia 1936 roku), zaś w latach 1937-41 prowadził wraz z żoną sklep kolonialny przy ul. Margonińskiej nieopodal Ławicy. W latach 1941-45 pracował w firmie Telefunken w Forcie VII. Po II wojnie światowej w latach 1945-48 ponownie prowadził sklep przy ul. Margonińskiej, zaś po nacjonalizacji prywatnych przedsiębiorstw w latach 1950-61 pracował jako administrator w Dzielnicowym Zarządzie Budynków Mieszkalnych Poznań – Stare Miasto. Zmarł 2 stycznia 1963 roku w Poznaniu.

Biogram Stanisława Sobkowiaka został opracowany na podstawie życiorysu przygotowanego w 2009 roku przez jego syna Henryka.