Paczyński Karol | 1899-1962 | ze zbiorów Katarzyny Zdziebkowskiej

Karol Paczyński, syn Franciszka i Franciszki z domu Zobel, urodził się 19 października 1899 roku w Witkowie w powiecie gnieźnieńskim. 12 listopada 1918 roku wziął czynny udział w rewolucji w Witkowie. Był członkiem Rady Robotniczo-Żołnierskiej w Witkowie. W powstaniu wielkopolskim w dniach 28–30 grudnia 1918 roku pod dowództwem kpt. Stanisława Połczyńskiego i kpt. Zimza brał czynny udział z bronią w ręku w zdobyciu Głównego Obozu Hinutauen E.34 (w Szkole Katolickiej) w Witkowie oraz w zniszczeniu połączenia telegraficznego i telefonicznego E.34 Witkowo z Główną Komendą Hinutauen w Bydgoszczy i Kruszwicy. Następnie pod dowództwem sierż. Wacława Konieczyńskiego brał udział w rozbrojeniu 290-osobowego oddziału Grenzschutzu w Witkowie, w rozliczeniu zdobyczy wojennej i odtransportowaniu oddziału do Wrześni. Ochotnik kampanii witkowskiej na odsiecz Inowrocławia, Mogilna, Kruszwicy. Uczestnik bitew w tych i innych, mniejszych miejscowościach w styczniu 1919 roku. Od 19 stycznia 1919 roku był ochotnikiem 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Wyrokiem sądu polowego Głównej Komendy Generalnej Pruskiej za przynależność do powstania został skazany na śmierć. Zdemobilizowany w 1921 roku.
W wolnej Polsce Karol Paczyński zajął  się kupiectwem, najpierw w Poznaniu, później w Międzychodzie. W 1927 roku ożenił się z Anną Zofią Janusz, w Międzychodzie urodziła się ich córka Barbara. Po zakupieniu przez małżeństwo dużego domu handlowego w Rogoźnie Wlkp. od 1933 roku Karol prowadził tam działalność handlową. W Rogoźnie Wlkp. urodziła się druga córka Paczyńskich Gizela. W maju 1939 roku Paczyński przekazał złotą biżuterię na Fundusz Obrony Narodowej.
5 grudnia 1939 roku Paczyńscy z córkami zostali wysiedleni najpierw do obozu przejściowego w Kowanówku, a potem do Generalnej Guberni, do Sokołowa Podlaskiego. Po wojennej tułaczce (Biała Podlaska, Janów Podlaski, Rawa Mazowiecka) i powrocie do Rogoźna Paczyński wznowił działalność handlową – prowadził restaurację i sklep kolonialny, a później Przedsiębiorstwo Zbożowe. Był zapalonym myśliwym, działał w Kole Łowieckim. W 1950 roku przeprowadził się do Poznania i pracował w MHD. Zmarł w 1962 roku, jest pochowany na cmentarzu jeżyckim w Poznaniu. Za walkę o niepodległość otrzymał Medal Niepodległości (1933) i Wielkopolski Krzyż Powstańczy (1958).