Zygmunt Miklaszewski urodził się 24 listopada 1899 roku w Poznaniu jako syn Ludwika i Stefanii z domu Rutkowskiej. Ojciec Zygmunta był mistrzem krawieckim, działaczem społecznym, pierwszym polskim burmistrzem Kostrzyna. Przewodniczył poznańskiej Izbie Rzemieślniczej, a w latach 1928-1930 był posłem na Sejm II RP. Zygmunt po ukończeniu szkoły powszechnej początkowo uczęszczał do Miejskiej Szkoły Średniej, a następnie do Gimnazjum św. Marii Magdaleny. W 1913 roku wstąpił do I Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego w Poznaniu. Po ukończeniu szkoły rozpoczął praktykę zawodową jako technik dentystyczny. W czasie I wojny światowej nie został powołany do służby wojskowej ze względu na zły stan zdrowia. Do wybuchu powstania prężnie działał w kilku zgrupowaniach młodzieżowych o charakterze patriotycznym, a w czasie powstania brał udział w przejmowaniu i zabezpieczaniu obiektów wojskowych w Poznaniu, m.in. Głównego Szpitala Fortecznego, w którym rozpoczął służbę sanitarną. Tam ukończył kurs sanitarny zakończony egzaminem w pierwszej polskiej szkole sanitarnej. Jego brat Włodzimierz również brał udział w powstaniu wielkopolskim. Zginął 8 lutego 1919 roku pod Nakłem. Zygmunt po zakończeniu powstania dalej pełnił służbę wojskową w 2. Dywizji Strzelców Wielkopolskich, z którą brał udział w odzyskaniu Pomorza Wschodniego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w okresie od marca do listopada 1920 roku. 1 maja 1921 roku został przydzielony do kompanii sztabowej dowództwa 23. Dywizji Piechoty zw. Górnośląską, która brała udział w III powstaniu śląskim. 28 listopada 1921 roku został bezterminowo urlopowany w stopniu plutonowego sanitarnego, a 9 marca 1923 roku przeniesiony do rezerwy. W 1925 roku rozpoczął samodzielną praktykę dentystyczną w Poznaniu, następnie w Bydgoszczy, by w 1926 roku ponownie powrócić do Poznania. Był członkiem Kupieckiego Klubu Kręglarzy "9", z którego zachowało się kilka zabawnych zdjęć i rysunków przedstawiających jego członków. Po wybuchu II wojny światowej Zygmunt został wysiedlony z Poznania przez niemieckiego okupanta i ostatecznie od marca 1941 roku mieszkał w Krakowie. Po zakończeniu wojny był członkiem założycielem Związku Zawodowego Dentystów województwa krakowskiego. Od 1949 roku był aktywnym członkiem krakowskiego oddziału Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, a od 1957 roku przewodniczącym krakowskiego środowiska weteranów powstania wielkopolskiego ZBoWiD i członkiem komisji weryfikacyjnej środowiska weteranów powstań śląskich i powstania wielkopolskiego. Zygmunt Miklaszewski powrócił do Poznania w kwietniu 1959 roku. Z żoną Marią miał syna Aleksandra. Zmarł w 1973 roku i został pochowany na cmentarzu junikowskim.
Jego biogram znajduje się na portalu http://powstancy-wielkopolscy.pl/
