Zofia Michałkiewicz z domu Długołęcka urodziła się 10 stycznia 1892 roku w Zamysłach w powiecie kępińskim. Jej rodzicami byli Stanisław i Katarzyna z domu Tułodziecka. Kiedy Zofia miała roczek w czasie porodu zmarła jej matka wydając na świat syna Stefana. Ojciec oddał córkę pod opiekę sióstr zmarłej żony, Anieli i Zofii Tułodzieckich. Obie siostry nie założywszy rodzin były znanymi działaczkami społecznymi. Zofia była prekursorką kobiecego ruchu zawodowego w Wielkopolsce, a Aniela działając aktywnie w kobiecym Towarzystwie "Warta" założonym w 1894 roku jako "Towarzystwo przyjaciół wzajemnego poznania się oraz opieki nad dziećmi" poza działalnością filantropijną prowadziła również tajne lekcje języka polskiego wśród dzieci. Siostry Tułodzieckie mieszkały w Poznaniu przy ul. Ogrodowej 19 w obecnie już nieistniejącej kamienicy zw. "żelazko". Wychowywana przez ciotki Zofia również bardzo aktywnie działała społecznie i patriotycznie. Była działaczką Towarzystwa "Warta" i druhną pierwszej w Poznaniu żeńskiej drużyny harcerskiej im. Emilii Plater działającej na terenach zaboru pruskiego. Podobnie jak ciotka prowadziła tajne nauczanie dzieci w języku polskim. Brała również udział w pracach przygotowujących powstanie wielkopolskie. 27 września 1918 roku wzięła ślub z Mieczysławem Michałkiewiczem, z którym zamieszkała w mieszkaniu, w którym sie wychowała. 27 grudnia 1918 roku zgłosiła się jako ochotniczka do powstania wielkopolskiego i została przydzielona do służby sanitarnej do oddziałów walczących na terenie Poznania. Była sanitariuszką m.in. w szpitalu przy ul. Polnej, a następnie pracowała w kuchniach polowych na Dworcu Głównym oraz brała udział w aprowizacji oddziałów powstańczych. W czasie II wojny światowej z mężem i dziećmi (mieli trzech synów) została wysiedlona do Generalnej Guberni. Zamieszkała z rodziną w Kazimierzy Wielkiej w powiecie miechowskim. Z wysiedlenia rodzina Michałkiewiczów powróciła w 1945 roku i zamieszkała w swoim dawnym mieszkaniu. Po wojnie Zofia Michałkiewicz również udzielała się społecznie, będąc opiekunem społecznym. Do 1950 roku pracowała w bibliotece Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Za swoją działalność została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Pod koniec życia zamieszkała w Domu Weterana w Poznaniu. Zmarła 30 kwietnia 1981 roku, pochowana została na cmentarzu górczyńskim.
(na podstawie opracowania Michała Michałkiewicza i notatki przygotowanej przez portal http://powstancy-wielkopolscy.pl/)
Kolekcja otrzymała I nagrodę w konkursie akcja: powstanie
