Maćkowiak Bronisław | 1887–1970 | ze zbiorów Doroty Marciniak, Chodzież

Bronisław Maćkowiak urodził się 20 marca 1887 roku w Śmieszkowie koło Czarnkowa. Miał niespełna 16 lat, kiedy w 1902 roku wyjechał na stałe do Duisburga i zatrudnił się jako robotnik w tamtejszej hucie (Rheinische Stahlwerke). W 1912 roku ożenił się z Pelagią Stachowiak, a cztery lata później wcielono go do armii niemieckiej. Brał udział w walkach na froncie niemiecko-francuskim, walczył pod Verdun. W 1917 roku został ciężko ranny i po rocznym pobycie w szpitalu w Bielefeld wrócił do teściów, którzy mieszkali wówczas w Nowinie koło Lubasza. Tam przebywała także jego żona z trójką dzieci. 27 grudnia 1918 roku Bronisław wstąpił jako ochotnik do Straży Ludowej w Czarnkowie. Od 1 stycznia 1919 roku brał udział w potyczkach na froncie wzdłuż Noteci i na odcinku Lubasz–Bzowo–Goraj oraz w bitwie o Czarnków. 21 lutego 1919 roku został przeniesiony do rezerwy w stopnie szeregowego ze względu na stan zdrowia i wiek. Po zakończeniu powstania pojechał do Duisburga, potem do Francji, a w 1924 roku wrócił do Polski i zamieszkał w Ryczywole. W październiku 1939 roku został aresztowany za rekwirowanie koni niemieckim kolonistom dla polskiego wojska. Zwolniony dzięki wstawiennictwu znajomego Niemca do końca wojny pracował w stolarni w Ryczywole. Po wojnie mieszkał w Sopocie, a od 1951 roku w Czernichowie koło Krakowa, skąd pochodzi tableau weteranów powstania Okręgu Krakowskiego. Zmarł 18 sierpnia 1970 roku w Czernichowie i tam został pochowany. Jego losy opisała wnuczka Dorota Marciniak, córka Ireny de domo Maćkowiak, w imponującym opracowaniu Gloria victoriubus. Powstańcy wielkopolscy powiązani z Ziemią Chodzieską, w której zebrała biogramy kilkuset powstańców z tego terenu.