Kłos Alojzy | 1893–1974 | ze zbiorów Marii Krystyny Kłos, Czerwieńsk

Alojzy Kłos urodził się 18 czerwca 1893 roku w Tarnówku w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim. Był synem Antoniego i Apolonii z domu Filoda. Po ukończeniu szkoły elementarnej pracował jako ogrodnik w majątkach ziemskich. W czasie I wojny światowej wcielono go do armii niemieckiej. Walczył na frontach zachodnim i wschodnim. W 1918 roku został ranny i do 12 grudnia przebywał w szpitalu. Został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy. 6 stycznia 1919 roku przystąpił jako ochotnik do powstania wielkopolskiego. Został skierowany do 5. Kompanii Garnizonowej na Cytadeli, którą dowodził por. Kocimski. Następnie brał udział w zdobywaniu Ławicy. Z powodu odniesionej rany nie brał czynnego udziału w dalszych walkach i do końca lutego 1919 roku pilnował jeńców na poznańskiej Cytadeli, a później został przeniesiony do jednego z plutonów 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszy 68. Pułk Piechoty). Walczył pod Czarnkowem i Rynarzewem. Według noty zamieszczonej na portalu http://powstancy-wielkopolscy.pl/ 6 stycznia 1919 roku przyłączył się do kompanii powstańczej w Czarnkowie dowodzonej przez por. Skotarczyka i brał udział w walkach o wyzwolenie Czarnkowa, Romanowa i Walkowic.
W końcu czerwca 1919 roku w ramach Grupy Wielkopolskiej pod dowództwem gen. Konarzewskiego walczył w obronie Lwowa, a potem brał udział w obsadzaniu południowej granicy Wielkopolski na odcinku pod Konarzewem w powiecie rawickim oraz pod Sycowem. Przez cały okres służby w Wojsku Wielkopolskim był celowniczym obsługującym ciężki karabin maszynowy. W końcu grudnia 1919 roku został skierowany przez dowódców na kurs podoficerski do Biedruska, który ukończył w maju 1920 roku. 3 listopada 1920 roku przeniesiono go do rezerwy.
Po powrocie z wojska nadal pracował jako ogrodnik. Ożenił się z Katarzyną Andrzejewską, z którą miał sześcioro dzieci - czterech synów i dwie córki. Rodzina zamieszkała we Wronkach. W czasie II wojny światowej Alojzy pracował w mleczarni, zajmując się rozwożeniem mleka Po zakończeniu wojny rodzina Kłosów przybyła jako osadnicy do wsi Nietków koło Czerwieńska, gdzie zamieszkała na terenie dawnego majątku niemieckiego rodziny von Rothenburg, a Alojzy zajął się opuszczonym ogrodnictwem. Pracował tam do czasu utworzenia PGR. W 1949 roku zatrudnił się jako robotnik leśny w miejscowym nadleśnictwie. W Lasach Państwowych pracował do przejścia na emeryturę. Przez kilka lat był sołtysem Nietkowa. Zmarł 23 grudnia 1974 roku i został pochowany na cmentarzu w Czerwieńsku, później rodzina przeniosła jego ciało na nowo utworzony cmentarz w Nietkowie.