Marian Kasprzak urodził się 22 marca 1900 roku w Zieleńcu w powiecie poznańskim. Był najstarszym synem z czworga dzieci Jana i Marii z domu Poprawa. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Swarzędzu, później rodzina przeniosła się do Jutrosina, gdzie ojciec Mariana prowadził restaurację. Od 1915 roku uczył się w gimnazjum w Rawiczu, a następnie w Szkole Handlowej w Poznaniu. Odbył praktykę zawodową w handlu zbożem w Spółdzielni "Rolnik" we Lwówku. W maju 1918 roku został wcielony do armii niemieckiej i przydzielony do zapasowego oddziału łączności we Wrocławiu Karłowicach. W końcu września w czasie ćwiczeń wojskowych nabawił się kontuzji nogi i dzięki temu uniknął wysłania na front zachodni I wojny światowej. W listopadzie lub na początku grudnia 1918 roku został zwolniony z wojska i, wyposażony w mundur kawaleryjski, karabin i 50 naboi, wraz z kolegą wrócił do Jutrosina. Ojciec Mariana był jednym z pierwszych powstańców, który zajął się organizacją oddziałów powstańczych, a jego dom i restauracja były miejscem spotkań przyszłych powstańców. Marian aktywnie działał w powołanej z inicjatywy ojca Straży Ludowej. Przed świętami otrzymał rozkaz zewidencjonowania w okolicznych wsiach mężczyzn, którzy służyli w wojsku niemieckim, powrócili z frontów I wojny światowej i są zdolni do noszenia broni. Odwiedził 11 wsi, w których zewidencjonował 180 żołnierzy (w tym pięciu podoficerów armii niemieckiej), 40 sztuk broni wojskowej i myśliwskiej oraz kilka bagnetów. W styczniu 1919 roku Straż Ludowa przejęła władzę w mieście, jednocześnie rozpoczęto formowanie jutrosińskiej kompanii powstańczej. Marian Kasprzak z ramienia dowództwa prowadził kancelarię, był również odpowiedzialny za łącza telefoniczne kancelarii z oddziałami w terenie. W lutym 1919 roku brał udział w walkach o Rawicz na odcinku Słupia-Miejska Górka pod dowództwem ppor. Mariana Szulca. Po zawarciu rozejmu w Trewirze batalion jutrosiński wcielono jako 3. Batalion do 11. Pułku Strzelców Wielkopolskich i skierowano w kwietniu 1919 roku pod Wilno. Po zwolnieniu z wojska w stopniu sierżanta, w końcu września 1921 roku, Marian Kasprzak podjął pracę w Spółdzielni "Rolnik" w Sępolnie, a następnie do 1939 roku był kierownikiem Centrali Rolników S.A. w Poznaniu. W 1935 roku ożenił się z Wandą Pepińską. W czasie okupacji niemieckiej w 1940 roku został wraz z żoną wysiedlony do Ostrowca Świętokrzyskiego. Tam rozpoczął pracę w niemieckiej firmie rolniczej zajmującej się dostawami żywności na dystrykt krakowski. Po zakończeniu II wojny światowej pracował w Spółdzielni "Społem" w Krakowie, następnie w Małopolskiej Spółce Handlowej Kraków w Oddziale w Poznaniu, a od 1949 roku aż do emerytury w 1965 roku w Wojewódzkim Związku Gminnych Spółdzielni w Poznaniu. Zmarł 7 marca 1995 roku i został pochowany w kwaterze powstańców wielkopolskich na cmentarzu junikowskim w Poznaniu. Jego biogram znajduje się na portalu http://powstancy-wielkopolscy.pl/
