Michał Horowski urodził się w 1892 roku w Wolsztynie w rodzinie Wojciecha (Adalberta) i Marii (z d. Mokrej). Pierwsze lata życia spędził prawdopodobnie w podwolsztyńskim Chorzeminie, później zaś w niedalekim Niałku Wielkim, graniczącym z Wolsztynem jedynie przez most na rzece Dojcy. W czasie I wojny światowej służył w armii niemieckiej. Po zakończeniu wojny powrócił w rodzinne strony, gdzie pracował na kolei w Wolsztynie. W niedzielę 5 stycznia 1919 roku przyłączył się do polskich oddziałów powstańczych biorących udział w wyzwoleniu tego miasta. Tego dnia, zgodnie z relacją swojego syna Jana Horowskiego (1909-76), filologa klasycznego, późniejszego profesora i wykładowcy Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, miał obezwładnić na tym samym moście żołnierza niemieckiego pilnującego dostępu do miasta i zarekwirować jego broń. W kolejnych dniach walczył w oddziałach powstańczych w okolicach Powodowa. W okresie międzywojennym, nadal jako kolejarz w Wolsztynie, mieszkał z żoną Balbiną i synem Janem w Niałku Wielkim, będąc jednocześnie członkiem tamtejszej drużyny strażackiej. W czasie II wojny światowej został wraz z rodziną wysiedlony przez Niemców do Generalnego Gubernatorstwa, do wsi Ratyniec Nowy w pobliżu Kosowa Lackiego, nieopodal Sokołowa Podlaskiego, na pograniczu Mazowsza i Podlasia. Po wojnie powrócił z żoną do Niałka Wielkiego, gdzie w 1952 roku zmarł wracając pieszo z Wolsztyna do Niałka, konając na tym samym, tak ważnym w jego życiu moście na Dojcy.
Adam Drogomirecki, Paweł Michalak
