Podpoznańską wieś Głuszyna założono w XIII wieku. Początkowo należała do możnego rodu Łodziów, pod koniec XIII wieku jej właścicielem był jeden z najważniejszych członków tej rodziny, wojewoda kaliski Mikołaj Przedpełkowic (jego brat Mirosław był właścicielem wchodzących w skład parafii głuszyńskiej Krzesin). Na początku XVI wieku wieś była własnością biskupa poznańskiego, a w jego imieniu zawiadywał nią archidiakon śremski Mikołaj Czepek. We wsi funkcjonowały dwa młyny: Olszak i młyn należący do klasztoru Bożego Ciała. Duża część ziemi, bo 40 proc, nie była zagospodarowana, co nie dziwi, skoro liczbę ludności całej parafii głuszyńskiej (18 wsi, w tym m.in. Starołęka Mała i Wielka, Czapury, Wiórek, Kamionki i Babki) na początku XVI wieku oszacowano na 600-900 osób.
Głuszyński kościół św. Jakuba Większego Apostoła to pierwsza kolegiata możnowładcza w Wielkopolsce i jeden z najstarszych kościołów w Archidiecezji Poznańskiej zbudowany pod koniec XIII wieku. W 1603 roku kolegiata została inkorporowana do kościoła Wszystkich Świętych, a w 1720 roku – do kolegiaty Marii Magdaleny. Od tego czasu kolejni proboszczowie farni byli jednocześnie proboszczami głuszyńskimi, a w Głuszynie rezydował jedynie wikariusz. Wnętrze kościoła zdobią pięknie brzmiące, unikatowe i cenne organy słynnego organmistrza Friedricha Ladegasta (w Poznaniu dzieło tego budowniczego posiada jeszcze tylko fara) i złocona, rokokowa chrzcielnica, w której w 1797 roku prawdopodobnie ochrzczono najsłynniejszego mieszkańca wsi Pawła Edmunda Strzeleckiego, wielkiego podróżnika, odkrywcy, geografa i geologa. Jego rodzice pod koniec XVIII wieku dzierżawili miejscowy dworek. a kilka lat po urodzeniu syna wyjechali do Skubarczewa koło Gniezna. W Głuszynie pamięć o Strzeleckim jest wciąż żywa, jego imieniem nazwano szkołę, park i ulicę, ufundowano tablice pamiątkowe i postawiono mały obelisk będący kopią pomnika stojącego w Australii.
W 1942 roku wieś została wcielona do Poznania, ale jeszcze długo po wojnie zachowała wiejski charakter. Jej nazwa kojarzy się dzisiaj przede wszystkim ze zbudowanymi w 1940 roku między Głuszyną i Krzesinami niemiecką fabryką samolotów Focke-Wulf i przyległego do niej lotniska zbombardowanych i doszczętnie zniszczonych przez amerykańskie bombowce w 1944 roku. W latach 50. XX wieku lotnisko odbudowano i przeznaczono na bazę lotnictwa myśliwskiego, potem taktycznego, a na przełomie lat 50. i 60. w Głuszynie zbudowano osiedle mieszkaniowe dla pracowników lotniska.
Danuta Bartkowiak
