Franciszek Banaszyński urodził się 21 marca 1901 roku w Golinie koło Jarocina. Nie miał jeszcze ukończonych 18 lat, kiedy 29 stycznia 1919 roku wstąpił jako ochotnik do 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Trafił do oddziału dowodzonego przez por. Drogowskiego. Wziął udział w walkach na froncie południowym, na odcinku Kąkolewo – Leszno – Śmigiel. W marcu przeniesiono go do 1. Dywizji Wojsk Wielkopolskich, gdzie służył do sierpnia 1922 roku. Z wojska odszedł w stopniu szeregowca. Po wojnie był zarządcą majątku Podlesie Kościelne w powiecie wągrowieckim. W 1948 roku został zweryfikowany przez Zarząd Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Z dokumentów będących w posiadaniu rodziny wynika, że w czasie II wojny światowej ukrywał sztandar powstańców wągrowieckich. Zwrócił go władzy ludowej w 1947 roku prawdopodobnie pod przymusem, wcześniej go przesłuchiwano. Nie wiadomo, czy nie chciał, by wpadł w niepowołane ręce komunistów czy też bał się przyznać do swojej powstańczej przeszłości. Rok później powojenny zarząd koła wągrowieckiego podziękował mu za to osobnym pismem. Franciszek zmarł w grudniu 1970 roku. Nigdy nie opowiadał dzieciom, synowi i córkom, o swojej powstańczej przeszłości. Figuruje w spisie na stronie http://powstancy-wielkopolscy.pl/
Kolekcja otrzymała II nagrodę w konkursie akcja: powstanie
