Ośrodki usługowe Praktyczna Pani prowadzone przez Poznańską Spółdzielnię Spożywców Społem w latach 60. i 70 XX wieku były fenomenalnym antidotum na wszelkie braki. Braki w zaopatrzeniu wypełniły ofertą usług, a braki w edukacji – szeroką ofertą kursów, pokazów i szkoleń. Miały zaspokoić wszelkie potrzeby tzw. ludzi pracy i pomóc w organizowaniu życia podstawowej komórki społecznej, czyli rodziny. Biorąc pod uwagę fakt, że praktycznie wszystkie potrzeby w głębokim PRL nie były zaspokojone, pole do popisu dla tego typu placówek było ogromne. Co by jednak nie powiedzieć o ideowym podłożu powstania ośrodków, życie pokazało, że pomysł był trafiony. Z usług Praktycznej Pani korzystały tysiące poznaniaków. A oferta była imponująca. W ośrodkach można było zlecić szycie, przeróbki i naprawę odzieży, pościeli i wyrobów dziewiarskich, cerowanie, renowację kapeluszy i krawatów, repasację pończoch (czyli „podciąganie” lecących w nich oczek), obciąganie guzików, plisowanie, napinanie firanek i maglowanie bielizny, wypożyczyć sprzęt gospodarstwa domowego, śpiwory, namioty i inny sprzęt turystyczny. Poznanianki mogły skorzystać z usług fryzjerki, manicurzystki i kosmetyczki, a poznaniacy w punkcie Praktyczny Pan mieli do dyspozycji kącik do majsterkowania wyposażony w narzędzia stolarskie, ślusarskie i malarskie, a nawet sklejkę, drewno, gwoździe i klej. Ważna formą działalności Praktycznej Pani (i Pana) była edukacja. W ośrodkach organizowano poradnie żywieniowe, odzieżowe, urządzania wnętrz, dla młodych małżeństw i prawne oraz prowadzono setki szkoleń, kursów i pokazów dotyczących np. oszczędnego gospodarowania produktami spożywczymi (na tym ostatnim prezentowano, co można zrobić ze starego pieczywa, ziemniaków, które zostały z obiadu, niezbyt świeżego sera, a nawet, o zgrozo! – wędlin, żeby zapobiec marnotrawstwu żywności). Panom proponowano Szkoły życia. Uczono ich gotowania, zaparzania herbaty i przewijania niemowląt. Mieszkańcy Poznania, nie mogąc nic kupić, masowo korzystali z usług Praktycznej Pani – naprawiali, majsterkowali, cerowali, szyli, dziergali, maglowali, podciągali, naciągali i wypożyczali. Nie rujnując budżetu, łatali i uzupełniali domowe niedostatki. W kolekcji znajduje się prawie 200 zdjęć z archiwum PSS Społem, które znakomicie oddają atmosferę tamtych czasów i charakter ośrodków Praktyczna Pani. To nieoceniona lekcja historii wcale nie tak odległej. Dla połowy poznaniaków – nieprawdopodobnej.
