Od pierwszych dni 1989 roku było oczywiste, że dla Polski nie będzie to „zwyczajny” rok. Napięcia społeczne, sytuacja gospodarcza i geopolityczna sprawiły, że zmiany ustrojowe wisiały w powietrzu. 6 lutego rozpoczęły się obrady Okrągłego Stołu, a w przestrzeni publicznej zapanowała niepewność. Mimo napiętej sytuacji władze centralne postanowiły rozpocząć rok targowy w Poznaniu na galowo. 14 marca 1989 roku wiceminister przemysłu Stanisław Kłos otworzył 51. Targi Krajowe Wiosna’89. Towarzyszyli mu przewodniczący sejmowej Komisji Rynku Wewnętrznego i Usług Alojzy Bryl, I sekretarz KW PZPR w Poznaniu Edward Łukasik i wojewoda poznański Bronisław Stęplowski. Zaklinanie rzeczywistości na niewiele się władzy zdało. Już po samym targowym asortymencie widać było regres i stan wyczekiwania – swoje produkty wystawiło aż o 300 wystawców mniej niż w roku poprzednim, z udziału w imprezie zrezygnowały też firmy polonijne. 51. Targi Krajowe Wiosna’89 były namacalnym dowodem nadchodzących zmian.
Paweł Michalak
