Conrad Drzewiecki, wybitny tancerz, choreograf, pedagog i reformator tańca, szefował Polskiemu Teatrowi Tańca w latach 1973-87. Wcześniej przez 10 lat kierował baletem Opery poznańskiej. W tym czasie powstały najważniejsze jego spektakle baletowe, w których realizował swój autorski, nowatorski język tańca: Historia żołnierza, Wariacje 4:4, Ognisty ptak czy Adagio na smyczki i organy. Tancerze, którzy uczestniczyli w tych spektaklach, w 1973 roku weszli w skład powołanego przez Drzewieckiego nowego zespołu Balet Poznański, który dał początek Polskiemu Teatrowi Tańca. Nie obyło się bez konfliktów, ponieważ wybrani przez Drzewieckiego tancerze tworzyli grupę z jednej strony autonomiczną, z drugiej jednak nadal wchodzili w skład zespołu Opery. Wkrótce Drzewiecki zrezygnował z funkcji kierownika baletu Opery i zajął się tworzeniem własnego zespołu, który zrewolucjonizował oblicze baletu w Polsce. Część spektakli baletowych, które Drzewiecki zrealizował jeszcze dla Opery poznańskiej, pozostało w repertuarze Polskiego Teatru Tańca.
Conrad Drzewiecki odszedł z Teatru nagle w 1987 roku, informując ówczesnego prezydenta Poznania Andrzeja Wituskiego o swojej rezygnacji w krótkim, odręcznym liście. Ale jego znakomite dzieła baletowe trwają uwiecznione na zdjęciach wielu poznańskich fotografów.
W CYRYLU prezentujemy kilkadziesiąt fotografii Jacka Kulma z 14 spektakli Polskiego Teatru Tańca oraz prób zespołu z okresu, kiedy kierował nim Drzewiecki, dzisiaj już legendarna postać polskiego baletu.
Danuta Bartkowiak
